De voorloper van de Engelse wals was de Boston, die reeds in 1874 uit Amerika werd ingevoerd.
Deze dans vond echter pas vanaf 1922 zijn verbeiding als mode dans (naast de Tango).
Het vreemde van de Boston was dat het paar naast elkaar stond en niet in de danshouding, zoals wij nu gewend zijn.
Direct na de Eerste Wereldoorlog kwam er meer vorm in de Engelse wals. In 1921 werd besloten dat het basisfiguur van de Engelse wals zou zijn: stap, stap sluit.
Toen in 1922 Victor Sylvester zijn kampioenschap Engelse wals won, bestond zijn programma uit niet meer dan een rechtse draai, een linkse draai en wisselpassen.
Het woord wals betekent letterlijk "draaien".
In het programma van de Engelse wals komen dan ook veel draaien voor. In 1926 / 1927 kwam er een aanmerkelijke verbetering in de Engelse wals; de basis werd verandert in stap, zijwaarts, sluit.
Door deze basisverandering was men in staat meerdere variaties te dansen die gestandaardiseerd werden door de Imperial Society of Teachers of Dancing (ISTD).
Vele van deze variaties worden nog steeds gedanst.
De Engelse wals staat ook wel bekend als "Langzame wals".
Wat betreft de karakteristieke van de bewegingen is deze dans een vermenging van de Weense wals, waarin veel wordt gedraaid, en de Slow foxtrot, die met ruime passen gedanst wordt.
Kenmerkend bij het dansen is het langzame romantische karakter en het rijzen op tel twee tot een "hoogtepunt".
Op tel drie waarop alweer de daling ingezet wordt om op tel één laag en ver te kunnen gaan, waardoor de dans een 'golvend' element krijgt.
De passen van deze dans zijn heel zwierig en soepel. Ze lopen in een vloeiende beweging door.
Dit wordt bereikt door bij de voorwaartse passen over de hak en de achterwaartse passen over de bal van de voet zo laag mogelijk door de knieën te gaan, afgewisseld met hoge passen over de tenen.
De zijwaartse passen (chassées) worden altijd over de tenen (bal van de voet) genomen. De hele dansvloer wordt tijdens de dans benut. De tweede tel, de zijwaartse pas behoort groot te worden gemaakt
Bekende basisvariaties in de Engelse wals zijn de spinturn, de weave, de whisk en de chasse.
Muziek
De bijbehorende melodie en daarop gebaseerde muziek harmonieert met de dans en brengt dansers in de juiste stemming.
Opvallend daarbij is dat de muziek in een driekwartsmaat en standaard tussen de 28 en 31 maten per minuut (drie tellen in de maat).
De volgende voorbeelden zijn uitstekende Engelse walsen:
